Tamrak |
| Posted : 15 ก.พ. 2552 เวลา 00:19:20 IP :(70.238.148.138) |
|
|
ศิษย์น้อยฝึกวิชา
Sex :  Post : 159 สมาชิกลำดับที่ : 64 |
|
"A Six Year Old Fireman." "เยาวชนดับเพลิงหกขวบ"
In Phoenix, Arizona, a 26-year-old mother stared down at her 6 year old son, who was dying of terminal leukemia. Although her heart was filled with sadness, she also had a strong feeling of determination. Like any parent, she wanted her son to grow up and fulfill all his dreams. Now that was no longer possible. The leukemia would see to that.
ในเมืองฟีนิกซ์, มลรัฐอริโซน่า, คุณแม่ซึ่งอายุ 26 ปี ได้จ้องมองดูลูกชายอายุ 6 ขวบของเธอ, ผู้กำลังใกล้ความตายเพราะเป็นโรคลูคีเมีย (โรคชนิดหนึ่งที่มีเม็ดโลหิตขาวผิดปกติ - ผู้แปล). ถึงแม้ว่าหัวใจของเธอจะเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ, เธอก็ยังมีความรู้สึกแข็งแกร่งอย่างตั้งใจแน่วแน่. เหมือนกับผู้ปกครองทั่วไป, เธอต้องการให้ลูกชายของเธอเติบโตขึ้นและสมประสงค์ทุกอย่างตามที่เขาได้ใฝ่ฝัน. แต่เพราะว่าเวลานี้ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว. เพราะเห็นได้จากโรคลูคีเมียนั่นเอง.
But she still wanted her son*s dreams to come true. She took her son*s hand and asked, "Billy, did you ever think about what you wanted to be once you grew up? Did you ever dream and wish what you would do with your life?"Mommy ,I always wanted to be a fireman when I grew up." Mom smiled back and said,
แต่เธอก็ยังต้องการให้ความใฝ่ฝันบางอย่างของลูกชายเธอกลายเป็นความจริงขึ้นมาให้ได้. เธอได้จับมือของลูกชายและถามว่า, "บิลลี่, เธอเคยได้ลองคิดหรือไม่ว่า เธอต้องการทำงานอะไรเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว? เธอเคยได้ใฝ่ฝันและปรารถนาว่าเธอจะทำอะไรเพื่อชีวิตของตนเองหรือเปล่าจ๊ะ? " "แม่ครับ, ผมต้องการจะเป็นพนักงานดับเพลิงเมื่อผมเติบโตขึ้นโดยเสมอเลยครับ." แม่ของเขาก็ยิ้มและได้กล่าวว่า
"Let*s see if we can make your wish come true."
"เดี๋ยวจะลองไปดูว่า เราสามารถทำให้ความใฝ่ฝันของเธอนั้น เป็นความจริงขึ้นมาได้หรือเปล่านะ."
Later that day she went to her local fire department in Phoenix, Arizona,where she met Fireman Bob, who had a heart as big as Phoenix. She explained her son*s final wish and asked if it might be possible to give her six-year-old son a ride around the block on a fire engine.
ต่อมาในวันนั้น เธอได้ไปที่สำนักงานพนักงานดับเพลิงท้องถิ่นของเมืองฟีนิกซ์, มลรัฐอริโซน่า, เธอได้พบกับพนักงานดับเพลิงชื่อ บ๊อบ, ซึ่งมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กว้างใหญ่เทียบเท่ากับขนาดเมืองฟีนิกซ์เลยทีเดียว. เธอได้อธิบายถึงความปรารถนาครั้งสุดท้ายของลูกชายและถ้าว่า จะเป็นไปได้หรือไม่ ที่จะให้ลูกชายอายุหกขวบของเธอขึ้นรถดับเพลิงออกไปประมาณช่วงตึกหนึ่งรอบๆ สำนักงานดับเพลิงนั้น.
Fireman Bob said, "Look, we can do better than that. If you*ll have your son ready at seven o*clock Wednesday morning, we*ll make him an honorary fireman for the whole day. He can come down to the fire station, eat with us, go out on all the fire calls, the whole nine yards! And if you*ll give us ! his sizes, we*ll get a real fire uniform for him, with a real fire hat-not a toy one-with the emblem of the Phoenix Fire Department on it, a yellow slicker like we wear and rubber boots. They*re all manufactured right here in Phoenix, so we can get them fast."
พนักงานดับเพลิงบ๊อบได้กล่าวว่า, "คุณครับ ดูพวกเรานะ, พวกเราสามารถทำให้ดียิ่งกว่านั้นเสียอีก. ถ้าคุณเตรียมตัวให้ลูกชายของคุณพร้อมอยู่ในเวลาเจ็ดโมงเช้าของวันพุธ, เราจะให้เขาเป็นนักดับเพลิงกิตติมศักดิ์ในวันนั้นทั้งวันเลย. เขาสามารถมาที่สำนักงานดับเพลิงนี้, ทานอาหารด้วยกันกับพวกเรา, และออกไปกับพวกเราเมื่อมีการแจ้งเรื่องไฟไหม้เกิดขึ้น, ทำทุกอย่างเหมือนกับพวกเราทั้งหมด! และถ้าคุณให้, ขนาดตัวของเขา, เราจะให้เครื่องแบบพนักงานดับเพลิงของจริงกับเขา, รวมทั้งหมวกที่สวมตอนใช้ดับเพลิงซึ่งเป็นของจริง ไม่ใช่ของเล่นนะ - แล้วยังมีตราสัญญลักษณ์ว่าเป็นสำนักงานดับเพลิงประจำเมืองฟีนิกซ์อยู่บนนั้นด้วย, เป็นสติกเกอร์สีเหลืองซึ่งเหมือนกับที่พวกเรามีประทับตราอยู่บนนั้นและรวมไปถึงรองเท้าบู้ทที่ทำด้วยยาง. สิ่งของเหล่านี้ได้ผลิตอยู่ในเมืองฟีนิกซ์แห่งนี้เอง, ดังนั้น เราสามารถที่จะไปหามันได้อย่างรวดเร็ว."
Three days later Fireman Bob picked up Billy, dressed him in his fire uniform and escorted him from his hospital bed to the waiting hook and ladder truck. Billy got to sit on the back of the truck and help steer it back to the fire station.
หลังจากนั้นสามวันต่อมา พนักงานดับเพลิงบ๊อบได้ไปรับตัวบิลลี่มา, แต่งตัวเขาด้วยเครื่องแบบพนักงานดับเพลิงและเดินคุมข้างเขาจากเตียงในโรงพยาบาล ไปยังรถดับเพลิงที่มีตะขอและบันไดยาวจอดรออยู่. บิลลี่ได้นั่งอยู่ข้างหลังของรถดับเพลิงนั้นและได้ช่วยนำทางกลับมายังสถานีดับเพลิง.
He was in heaven.
เขามีความรู้สึกว่าเหมือนกับอยู่บนสวงสวรรค์.
There were three fire calls in Phoenix that day and Billy got to go out on all three calls. He rode in the different fire engines, the paramedic*s van, and even the fire chief*s car.
วันนั้น มีการแจ้งเรื่องไฟไหม้สามครั้งที่เมืองฟีนิกซ์ และบิลลี่ก็ได้ออกไปช่วยงานทั้งหมดสามหนด้วย. เขาได้นั่งอยู่ในรถดับเพลิงต่างคันกัน, ในรถตู้ของหน่วยแพทย์ฉุกเฉิน และ แม้กระทั่งในรถตรวจการของหัวหน้าสถานีดับเพลิง.
He was also videotaped for the local news program. Having his dream come true, with all the love and attention that was lavished upon him, so deeply touched Billy that he lived three months longer than any doctor thought possible.
เรื่องของเขาได้ถูกบันทึกวิดีโอเทปเพื่อการรายงานข่าว จากสถานีโทรทัศน์ภายในท้องถิ่น. เมื่อความฝันของเขาได้กลายเป็นความจริงขึ้นมาแล้ว, ด้วยความรักและความสนใจห่วงใยที่มีให้กับเขาทั้งหมดอย่างเกินพอ, ได้สัมผัสต่อตัวบิลลี่อย่างสุดซึ้ง ซึ่งทำให้เขามีชีวิตยืนยาวขึ้นมาอีกสามเดือน เกินกกว่าที่พวกแพทย์ทั้งหลายคิดว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปได้.
One night all of his vital signs began to drop dramatically and the head nurse, who believed in the hospice concept that no one should die alone, began to call the family members to the hospital.
คืนหนึ่ง อาการที่แสดงบ่งให้เห็นเกี่ยวกับชีวิตทั้งหมดของเขา ได้เริ่มลดลงมาอย่างกระทันหัน และหัวหน้าพยาบาล, ผู้ซึ่งมีความเชื่อต่อแนวความคิดในสถานรักษานั้นว่า ไม่ควรมีใครที่จะเสียชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว, ได้โทรศัพท์เรียกสมาชิกของครอบครัวมาที่โรงพยาบาลแห่งนั้น.
Then she remembered the day Billy had spent as a fireman, so she called the Fire Chief and asked if it would be possible to send a fireman in uniform to the hospital to be with Billy as he made his transition. The chief replied, "We can do better than that. We*ll be there in five minutes. Will you please do me a favor?
จากนั้น เธอจำได้ถึงวันที่บิลลี่ได้ใช้ชีวิตเป็นพนักงานดับเพลิง, ดังนั้น เธอได้โทรศัพท์เรียกหัวหน้าพนักงานดับเพลิงและถามว่า จะเป็นไปได้ไหมที่จะส่งพนักงานดับเพลิงคนหนึ่งให้อยู่ในเครื่องแบบมายังที่โรงพยาบาล ในขณะที่บิลลี่กำลังจะสิ้นชีวิต. หัวหน้าพนักงานดับเพลิงได้กล่าวว่า, "เราสามารถทำได้ดีกว่านั้นเสียอีก. เราจะไปที่นั่นภายในห้านาที. ขอให้คุณกรุณาช่วยเหลือผมอย่างหนึ่งได้ไหม?
When you hear the sirens screaming and see the lights flashing, will you announce over the PA system that there is not a fire? It*s just the fire department coming to see one of its finest members one more time. And will you open the window to his room?
เมื่อคุณได้ยินเสียงหวอดังลั่นและได้เห็นไฟต่างๆ กระพริบอยู่, ขอให้คุณประกาศในระบบเครื่องขยายเสียงในโรงพยาบาลว่า เสียงหวอที่ได้ยินนั่น ไม่ใช่เรื่องไฟไหม้ ได้หรือเปล่าครับ? เพียงแต่บอกให้ทราบโดยทั่วไปว่า สำนักงานดับเพลิงได้มาเยี่ยมสมาชิกชั้นเลิศผู้หนึ่ง อีกครั้งหนึ่ง. และคุณสามารถเปิดหน้าต่างห้องของเขาทิ้งไว้ได้หรือเปล่าครับ?"
About five minutes later a hook and ladder truck arrived at the hospital and extended its ladder up to Billy*s third floor open window 16 firefighters climbed up the ladder into Billy*s room. With his mother*s permission, they hugged him and held him and told him how much they loved him. With his dying breath, Billy looked up at the fire chief and said, "Chief, am I really a fireman now?" "Billy, you are, and the Head Chief, is holding your hand," the chief said.
ประมาณห้านาทีต่อมา, รถดับเพลิงก็ได้มาถึงที่โรงพยาบาลและยื่นบันไดขึ้นไปยังห้องของบิลลี่ ซึ่งอยู่ชั้นสาม และมีหน้าต่างเปิดอยู่ พนักงานดับเพลิง 16 คนได้ปีนขึ้นไปบนบันไดและเข้ามาในห้องของบิลลี่. เมื่อแม่ของเขาได้อนุญาติแล้ว, พนักงานดับเพลิงได้สวมกอดบิลลี่และอุ้มเขาและกล่าวกับเขาว่าพวกเขานั้น รักบิลลี่มากขนาดไหน. ด้วยลมหายใจที่แผ่วเบาต่อความตายที่กำลังมาเยือน, บิลลี่ได้เงยหน้ามองหัวหน้าพนักงานดับเพลิงและได้กล่าวว่า, "หัวหน้าครับ, ผมได้เป็นพนักงานดับเพลิงแล้วจริงๆ หรือ ในตอนนี้น่ะ?" "ใช่แล้ว, บิลลี่, เธอเป็นพนักงานดับเพลิงจริงๆ, และหัวหน้าของสำนักงานดับเพลิง, ก็กำลังกุมมือของเธออยู่นี่แหละ," หัวหน้าสำนักงานได้กล่าวตอบ.
With those words, Billy smiled and said, "I know, He*s been holding my hand all day, and the angels have been singing." He closed his eyes one last time.
ด้วยคำพูดเหล่านี้, บิลลี่ได้ยิ้มออกมาและกล่าวว่า, "ผมรู้ครับ, พระผู้เป็นเจ้า ท่านก็ได้ทรงกุมมือของผมมาตลอดทั้งวันแล้ว, และผมก็ยังได้ยินฑูตสวรรค์หลายองค์ร้องเพลงอย่างไพเราะอยู่ด้วย." เขากล่าวอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะหลับตาลงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต.
This is to remind that we never know just when our "special gifts" might help make someone*s dream come true. Have a magical day.
เรื่องนี้เป็นการเตือนใจว่า พวกเราจะไม่เคยรู้ได้เลย เพียงว่า "พรสวรรค์อย่างพิเศษ" ที่พวกเรามีอยู่นั้น อาจจะสามารถช่วยให้ความฝันของบุคคลผู้หนึ่ง กลับกลายเป็นความจริงไปได้. ขอให้วันนี้ เป็นวันที่มีคุณได้ประสบความมหัศจรรย์ในชีวิตของคุณ.
*****************
(เรื่องที่แปลมานี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงนะครับ)
ทบพร
|
|
| |
14971, ปวช 2519; 4/1; 5/5; 6/4 เลขานุการ (เช้า) - ตอนนี้อยู่ที่ St. Louis, Missouri, USA, ราวๆ หนึ่งหมื่นกิโลเมตร จากถิ่นสีฟ้าขาวของชาววังสน |
|
| Comment : 17 |
|
|
UmdangAoy
pk
purinchan
