
ศิษย์น้อยฝึกวิชา
Sex :  Post : 146 สมาชิกลำดับที่ : 19 |
|
บ้านนี้เริ่มคึกคักแล้ว
ขอบคุณน้องอำแดงอ้อยฯมากที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยพี่แดนฯ พี่จะพยายามขีดเขียนอะไร ๆ เข้ามา(ถ้าชอบ)บ่อย ๆ รวมทั้งเพื่อนรัก Nikki ที่ให้เขียนเรื่องป่วยเล่าสู่กันฟัง แดนฯจะดำเนินการความประสงค์หากไม่สร้างความรำคาญให้บ้านนี้ เพราะออกจะเป็นเรื่องของตัวเองฝ่ายเดียว
พูดถึงโรงพยาบาลหลวง ไม่ว่าเจ้าไหน คนป่วยมากกว่าขีดความสามารถที่โรงพยาบาลจะให้บริการได้ เตียงไม่เคยพอกับความต้องการ อย่างนายแดนฯเอง วันเข้า"ฉุกเฉิน" ต้อนนอนบนเตียงรถเข็น ไม่ทราบอนาคต ครั้นพอหมอเห็นว่า อาการมากปล่อยกลับไม่ได้ ท่านก็จับยัดเข้าเตียงอนาถา
เรื่องห้องพิเศษ หากไม่มีเส้น อย่าได้หวัง เค้าจะบอกเต็มตลอด
การอยู่ห้องรวม ไม่มีแอร์ คนไข้จะตายเพราะสภาพแวดล้อม มลภาวะทางเสียงจากการก่อสร้าง, จากคนไข้รอบ ๆ, จากคนเยี่ยม จากนักเรียนแพทย์ที่ตามหมอเจ้าของไข้มาคอยซักถาม เดี๋ยวเจาะเลือด เดี๋ยววัดความดัน วัดไข้ ไหนจะอากาศร้อนอบอ้าว ฝุ่นปลิวว่อน พัดลมบนเพดานเต็มไปด้วยฝุ่นเกาะ ฯลฯ
ไอ้แดนฯไปนอนห้องรวมอยู่ 4 วัน นึกอยากหนีวันละร้อยครั้ง จนกระทั่งได้ห้องพิเศษจึงพ้นทุกข์
พอได้ห้องพิเศษ ความรู้สึกแรกคือ ห้องมันดีเกินความจำเป็น น่าจะทำได้สองสามห้องด้วยซ้ำไป จะได้แบ่งปันให้คนอื่นได้สุขสบายบ้าง
คนป่วย เพียงได้อยู่เป็นส่วนตัว ห้องมีปรับอากาศ พ้นจากเสียงรบกวน ก็น่าจะช่วยให้อาการป่วยทุเลา
แดนฯฟันธงว่า ไอ้ห้องรวมเนี่ยะแหละคือตัวทำให้คนป่วยหายช้า หรือทรุดหนัก คนดี ๆ ลองไปนอนดูสักคืนสองคืน รับรองท่านได้ป่วยกลับบ้านแหง ๆ แดนฯเจอมาแล้วกับตัวเอง
เวรกรรมที่มีอันต้องป่วยไข้ อยากเตือนท่านทั้งหลายให้รักษาตัวไว้ให้ดี อโรคยา ปรมาลาภา
|
|